LEEK – Sketches uit levens zoals ze zouden kunnen zijn en helaas soms ook zijn, zo zou je de toneelvoorstelling van dit jaar op de Lindenborg kunnen typeren. Op het podium zes afdelingen waar geleefd wordt met scherpe kantjes eraan: een café met een mopperende bazin en een gelaten barjuffrouw, een studentenhuis met de gebruikelijke flirtations, de duistere plek van de tuinman, de woonplaats van een schrijfster met een writer’s blok die “hulp” krijgt van zweverige types, de huiskamer van een stel met bonje op een verlaten eiland en een gezin waar een ouderwetse vader de grootste moeite heeft zijn jonge dochter in toom te houden.
Op geen van de zes locaties heerst rust en vrede. Er is ruzie om gewone zaken als verbroken relaties, werk, een opgroeiende puberdochter of over iets dat niet wil lukken. Maar onderhuids blijkt er veel meer aan de hand: er is sprake geweest van moord, van moordenaars. Dat echtpaar aan zee…? Die tuinman…?
Tijdens de voorstelling werd het licht in afwisseling gericht op telkens één van de speelplekken waar zich dan luidop een voor allen te volgen scène afspeelde. Intussen speelde men in stilte gewoon door op de plekken waar het op dat moment donker bleef. Daardoor konden, terwijl de oren luisterden, de ogen dwalen waarheen ze wilden en werden wij toeschouwers zes levenssituaties ingezogen, begeleid door muziek van gitaar en piano op de achtergrond. Eén keer werd tussendoor door alle deelnemers een lied over het verdronken meisje Kaatje gezongen en het spel eindigt in een groteske gezamenlijke polonaise die uitmondt in een freeze.
Poeh, het moet een hele klus zijn geweest voor docent en regisseur Ieke Mooij deze voorstelling op poten te zetten en tot een succes te maken! Ze putte uit vier verschillende stukken en voegde ook eigen teksten toe die in een lang inslijpproces – soms zelfs tijdens toneelweekends! – perfect beheerst werden door de leerlingen. Het eindresultaat, waarin alles samenkwam, mocht er wezen! Wat is het boeiend te zien dat leerlingen zoveel meer kunnen dan woordjes en jaartallen leren en braaf in de bankjes zittend te doen wat wij docenten willen! Wat aangenaam dat je hen echt ziet genieten van hun eigen en andermans spel! Wat hilarisch vast te stellen dat ook drie meespelende docenten een heel andere dan hun voor-de-klas persoonlijkheid toonden!
Dit gaat naar we hopen een traditie worden: toneel op de Lindenborg. Vorig jaar werd voor het eerst een groot(s) toneelstuk opgevoerd. Dit jaar is er opnieuw een prachtige productie gemaakt waar weer drie volle avonden van genoten werd. Het schept ook een onderlinge band tussen spelende leerlingen en collega’s die helpen met decor, koken, drankjes schenken en opruimen. We zien elkaar op een andere manier en dat komt alle leerprocessen alleen maar ten goede. Wat is het prettig dat de plaatselijke gemeente een dergelijk groots gebeuren waardeert en subsidieert. Ik ben alvast heel benieuwd wat er volgend jaar op het menu komt.
