De voorbereiding:
Zaterdag 6 februari stond de wedstrijd tegen Zuidhorn op het programma. Twee weken geleden zou de wedstrijd eigenlijk al gespeeld moeten zijn maar gooiden de weergoden roet in het eten. Nu, twee weken later, waren de omstandigheden beduidend beter en kon de wedstrijd doorgang vinden in deze inhaalronde. De thuiswedstrijd tegen Zuidhorn was geëindigd in een 1-0 winst. Gevierde man en matchwinner was in die wedstrijd Enrico Wardenier. Dertig jaar geleden eindigde de wedstrijd in een bloedeloze 0-0, een uitslag die vanuit VEV’67 standpunt gezien een slechte uitslag zou zijn. Dat het een derby betrof bleek al snel uit het feit dat het sportpark van Zuidhorn gestaag volliep met supporters van zowel Zuidhorn als VEV’67. Na het uiteenzetten van het tactisch concept door Luitzen Nijboer die de achilleshiel van Zuidhorn zag in de ruimte achter de backs, konden de spelers de spiertjes warm trappen. Na de warming-up mochten de volgende spelers aan de streekderby beginnen.
Klaas Kleiker ( GK ), Wessel van der Galien, Ton Baan, Robin Elderman, Joachim Wiegman, Jacob Tjoelker, Jeffrey Visser, Koert Thalen, Rense Dijk, Enrico Wardenier, Gerhard van den Berg ( C ), Marco Soeten, Rick Schuring, Hendrik Rozema, Vincent de Koning, Hans Pascal ( GK )
De wedstrijd:
Na de toss kon de wedstrijd beginnen en was het in het begin aftasten door beide ploegen. De spelopvatting van Zuidhorn was duidelijk. Met de lange bal probeerde het de lange spits te bereiken die de bal terug moest zien te leggen. VEV’67 probeerde daarentegen op de vleugels de ruimte te benutten en Jeffrey Visser en Gerhard van den Berg aan het werk te zetten die hun directe tegenstander voorbij moesten zien te komen wanneer er geen rugdekking werd gegeven bij Zuidhorn. Met name Jeffrey werd een aantal keren afgestopt ten koste van een overtreding. Het veld was zwaar en hobbelig waardoor het spelbeeld rommelig was zonder grote kansen voor beide doelen. VEV’67 was dreigender zonder echt grote kansen te creeren. Gerhard van den Berg was met een schot dreigend maar had de bal nog beter af kunnen geven aan Enrico Wardenier die er beter voor stond. Verdedigend stond het bij de geelhemden als een huis waardoor de kansen voor Zuidhorn schaars waren. Na weer een overtreding op Jeffrey was het diezelfd Jeffrey die de bal de doelmond indraaide. In een kluwen van spelers was het een verdediger die de bal, met een mooi boogje, in eigen doel kopte. Geruchten willen dat het Koert Thalen was die de bal het laatste zetje gaf. Memorabel moment was een doeltrap van Klaas Kleiker die bij Rense Dijk terecht kwam. De grensrechter vlagde voor buitenspel waarna de scheidsrechter het signaal overnam van zijn assistent. Bij een doeltrap kan je echter geen buitenspel staan, iets dat Enrico de leidsman vertelde die het spel moest hervatten met een scheidsrechtersbal. Op slag van rust had Enrico de score moeten verdubbelen. Een voorzet werd door een verdediger gemist waarna de bal voor de voeten van Enrico viel. De middenvelder had hier echter niet op gerekend waardoor de kans verkeken ging.
Na de rust kwam VEV’67 goed uit de kleedkamer en was de eerste kans voor Jeffrey die de bal met links naast schoot. Dit bleek echter uitstel van executie want niet veel later was het wel raak in de omschakeling. Vanuit de verdediging ging de bal naar Jeffrey die een tackle ontweek en een afgemeten voorzet op Gerhard in huis had. Bij de tweede paal schoot de blonde aanvaller de bal onberispelijk binnen voor de 0-2. Na de 0-2 moest Zuidhorn komen die echter geen vuist kon maken en zag dat de gasten gevaarlijk waren in de ruimte die ontstond achter de verdediging. Het ontbeerde VEV’67 echter aan geluk waarbij met name de eindpass niet goed was waardoor de countermogelijkheden niet omgezet konden worden in echte kansen. Hierdoor bleef de 0-2 op het bord staan en tikte de tijd door in het voordeel van VEV’67 dat tot aan de 75ste minuut nog geen enkele kans had weggegeven. Wel waren Marco Soeten en Hendrik Rozema binnen de kalklijnen gebracht. In de 76ste minuut mocht Zuidhorn een corner nemen die gevaarlijk indraaide. Klaas kon niet bij de bal die zag hoe de bal op de lat gekopt werd. In de scrimmage daarna kreeg Joachim Wiegman de bal niet weg maar leek Wessel van der Galien de redder in nood. Hij wilde de bal wegrossen die via een uitgestoken been van een Zuidhorner in het doel verdween voor de 1-2. Een domper voor VEV’67 dat luttele minuten voor tijd, Jeffrey had de bal uit een voorzet nog naast gekopt, zag hoe nota bene de 2-2 op het scorebord stond. Vanaf 20 meter werd de bal op het doel gevuurd die onderweg twee keer van richting werd veranderd. Door deze rare capriolen was Klaas volstrekt kansloos op de inzet. Vreugde in het kamp van Zuidhorn, ongeloof bij de spelers van VEV’67. De spanning was te snijden in de laatste minuten van deze spectaculaire derby maar gescoord werd er niet meer waardoor de wedstrijd met een 2-2 eindstand geen winnaar kende.
De nabeschouwing:
De druiven waren zuur voor VEV’67 dat de betere ploeg was geweest en door twee zaadgoals de voorsprong als sneeuw voor de zon zag verdwijnen in de laatste fase van de wedstrijd. Verdedigend had het niets weggegeven en had Zuidhorn geen kans gehad. Voor VEV’67 waren het twee verliespunten. Zuidhorn zal het denkelijk zien als een gewonnen punt. Ook was er het besef dat er mogelijkheden waren geweest om het duel te beslissen wanneer mogelijkheden beter waren uitgespeeld. Volgende week staat de uitwedstrijd tegen VVI op het programma. Iets verder weg dan Zuidhorn maar ook nu hoopt de selectie weer op de steun van het hondstrouwe publiek. Met die steun moeten de drie punten mee terug kunnen worden genomen naar Leek. Gezien de tijd, het is bijna zondagavond zeven uur, roep ik maar weer de nu al legendarische woorden,
U zij gegroet
Reus
