LEEK – Door Ria Horenga, CDA Raadslid Leek: Na een te korte nachtrust in verband met een erg lange raadsvergadering las ik een berichtje van onze CDA Europarlementariër Esther de Lange:
“Bij mijn bericht vandaag geen foto. Niet nodig, omdat we helaas vandaag allemaal hetzelfde beeld in ons geheugen gegrift hebben staan van aan driejarig jongetje, aangespoeld op een Turks strand. Wegkijken maakt mede verantwoordelijk. Niets doen is geen optie! En wat gebeurt er ondertussen in Den Haag? Een debat over de onzinnige Dikke-ik uitlatingen van een visieloze Premier. Dat maakt me boos en intens verdrietig…”
Dit bericht vertolkte precies mijn gevoel naar aanleiding van de raadsvergadering in Leek van 2 september jl, waar een capabele en integere bestuurder als Hans Morssink, door de ChristenUnie bij monde van Koos Siegers, weggezet wordt als onbetrouwbaar, oneerlijk en onvolledig. Dat maakt me boos en intens verdrietig!
Een debat over onzinnige Dikke-ik uitlatingen van een visieloze oppositie onder aanvoering van oppositieleider VVD-voorvrouw Tanja Hazeloop. Want mevrouw Haseloop weet hoe de hazen lopen!?
Maar….hoe lopen die hazen dan?
Als er iemand weet hoe de hazen lopen dan zou het toch een jachtopziener moeten zijn? De uitleg van een jachtopziener:
“Hazen zijn niet alleen razendsnel, het zijn ook meesters in het gebruik maken van allerlei elementen. Ze zijn continu bezig voedsel te vergaren en zich te verdedigen tegen dieren die hen als prooi zien. Soms graven ze zich in en observeren de omgeving. Hun schutkleur maakt dat ze zelf niet gezien worden. Al observerend ziet de haas bijvoorbeeld dat zijn buurman aangeschoten wordt. Hij weet dan dat hij nooit die kant op moet gaan. Als je weet hoe de hazen lopen, wordt het jagen een stuk gemakkelijker. Hazen lopen altijd naar een bepaalde hoek waar ze uit de cirkel van het jachtgebeuren willen breken.” De jager maakt daar gebruik van. Door juist in hun loop iemand met een geweer te zetten, zodat die een gerede kans heeft de haas te schieten.
Dat is net politiek, zullen velen zeggen.
Ik bestrijd dat. Dat is het niet, of ….. dat zou het niet moeten zijn! Dit is wat wij mensen er van maken. Gedreven door de dikke ikke: individualisme, gebrek aan respect en (persoonlijke) frustraties is het jachtseizoen geopend, ook in de raadszaal van de gemeente Leek. Mevrouw Prinsen van D66 verklaarde gisteravond dat het doel niet de middelen heiligt, toen het ging over het nemen van een voorbereidingsbesluit, met al dan niet (beperkte, individuele) economische consequenties. Het doel heiligt inderdaad niet de middelen. Dat ben ik met haar eens, maar er is één wezenlijk verschil. In het geval van de oppositie gaat het alleen maar over geld! In mijn beleving hoort het ook te gaan om waardigheid en respect!
We kunnen verder gaan met jagen, maar we kunnen ons ook gaan verdiepen in de wijze waarop we samen het maatschappelijk (collectieve) belang zo goed mogelijk kunnen dienen. Ooit mocht ik mijn bachelor diploma Personeel & Organisatie in ontvangst nemen, daarbij ontving ik van een gewaardeerde studiegenoot het boek: “Waterschapsheuvel” of “Waterschip down” van Richard Adams. Het is een stevig boekwerk van 486 bladzijden maar je leest het in één adem uit. Het verhaal is fictief, verteld vanuit het perspectief van konijnen. Het gaat niet alleen over lieve schattige konijntjes, maar over alle ‘echte dingen van het leven’: vriendschap, loyaliteit, vrijheid, het lot, leven en dood en natuurlijk de slechte invloed van de mens op haar leefomgeving. Een klassieker…….. een leerzaam en prachtig boek! Mocht de opgave om het boek te lezen toch te groot zijn, het boek is gelukkig ook verfilmd met de titelsong ‘Bright Eyes’ van Art Garfunkel.
Steeds weer komt de vraag in me op; in wat voor wereld willen we leven? In een wereld van angstige hazen of van dappere konijnen?
Een hartelijke groet,
Ria Horenga
