Antony schrijft over ‘bijna aanrijding’ met jong meisje op fiets en vraagt aandacht voor verkeersveiligheid

Westerkwartier – De Groningse Antony was woensdagmorgen onderweg in zijn auto en reed over de provinciale weg, N388, in de richting van richting Grijpskerk. Bij de kruising ter hoogte van de Zandumerweg stak plots een jong meisje op een fiets de weg over.

Hij schreef over deze ‘bijna aanrijding’ een bericht op Facebook wat door vele honderden mensen gezien en gedeeld is. Zijn doel hiervan is om mensen meer bewust te laten worden van de risico’s in het verkeer en dat men meer bezig moet zijn met de verkeersveiligheid. Zijn verhaal lees je hieronder;

Dag meisje van ongeveer 13 jaar,

Het scheelde weinig of onze dag had er vandaag heel anders uit gezien. Jij bent nu waarschijnlijk op school zoals dat volgens jouw rooster moet en ik ben ook weer op de plek waar ik wil zijn. Maar waren we vanmorgen net een fractie van een seconde minder alert geweest, dan waren we beide gebroken. Letterlijk en figuurlijk.
Toen ik in mijn auto over de provinciale weg reed en jij op het fietspad nabij de kruising, zag ik al dat je afgeleid was. Misschien was het je telefoon, waren het je earpods of de gedachten aan die toets die je misschien op dit moment hebt. Zodra ik je op je fiets zag, vertelde mijn gevoel me al dat ik mijn voet van het gaspedaal moest doen. Mijn rempedaal moest aanraken. Wat ik als automatisme deed.

En daar ging je. De weg over. Zonder uit te kijken. Als een haas tussen mijn koplampen. Onze blik naar elkaar. Ik vol op de rem. Jij snel naar achteren. De auto achter me op ruime afstand. Jij trok net je fiets naar achteren. En ik had mijn voet al op het rempedaal. Zoveel in zo weinig tijd. Mijn hart in mijn keel. Jij waarschijnlijk in die van jou. Maar we konden beiden door. Door naar waar we naartoe wilden.

Het scheelde niks of onze dag had er anders uitgezien. Als het wat had geregend, of als het nog schemerig was geweest, of als ik net in mijn binnenspiegel had gekeken, of als jij net niet alert genoeg was om je fiets terug te trekken… Dan was niet alleen onze dag, maar ook onze toekomst anders geweest. Maar als telt gelukkig niet.
Op mijn terugweg ben ik even gestopt. Geen neongekleurde strepen op de weg. Geen fietsonderdelen, glas- of bumperstukjes. Geen remsporen. Alleen sporen van een verreden berm. Alleen die sporen maakten me de gelukkigste mens op aarde. Ik ben bekomen van mijn schrik. Jij hopelijk ook. Maar let alsjeblieft een beetje beter op als je weer de weg oversteekt. Kijk alsjeblieft goed uit.

Jij hebt ongetwijfeld geen Facebookaccount en zult dit vast niet lezen. Ik had geen zin om dit te typen op mijn telefoon om met de foto op mijn Insta te plaatsen. Al had ik dat gedaan, dat had je waarschijnlijk ook niet gezien. Maar hopelijk lezen je ouders, buren, docenten etc dit wel. Zodat ze thuis aan de keukentafel of waar dan ook eens met elkaar in gesprek kunnen gaan over verkeersveiligheid. Over fietsverlichting. Over het (niet) gebruiken van een mobiele telefoon in het verkeer. Of over andere dingen die belangrijk zijn voor een veilige aankomst. Want zo gaan we allemaal van huis. Om veilig ergens aan te komen. En vanmorgen was dat gelukkig zo. Maar oh, meiske. Het scheelde zó weinig…

Groet,
Anthony

   
Back to top button