LEEK – Op 15 mei a.s. is het echtpaar Sjouken-Borger 60 jaar getrouwd. De heer Johannes Marinus (Jan) Sjouken en mevrouw Maria Johanna (Ria) Sjouken-Borger gaven elkaar het ja-woord 60 jaar geleden op 15 mei 1957 op het stadshuis te Rotterdam. En in al die jaren hebben ze in voor- & tegenspoed zich door het leven geslagen.
Hun gezamenlijke leven startte in Rotterdam waar de heer Sjouken ging wonen, na het verlaten van zijn geboorteplaats Den Haag. Het gezin van mevrouw Sjouken kwam in de flat wonen onder het appartement.
Mevrouw Sjouken had de industrieschool met succes afgerond en ging aanvankelijk als hulp in een hoedenzaak werken, waar ze vele verschillende klussen moest doen. Ze moest bijv. de hoeden afleveren per tram. En het was destijds best lastig om die ongedeukt af te leveren. Maar mevrouw Sjouken klaarde de klus altijd naar tevredenheid. Later werkte ze als hulp in de huishouding: van huishoudelijke klusjes tot geld ophalen bij het bijstandskantoor. Met daarnaast ook de zorg voor de kroost des huizes. Na het trouwen legde ze zich toe op het verzorgen en groot brengen van haar eigen kinderen.
De heer Sjouken ging met een MULO-diploma aan de slag om de kost te verdienen. Hij begon als hulpje in een magazijn. Met de opgedane kennis tijdens verschillende baantjes, maakte hij de stap naar een eigen installatiebedrijf dat gespecialiseerd was in het inbouwen van regelapparatuur in machinekamers van schepen. Het bracht hem in België, Frankrijk en zelfs Gabon voor het uitvoeren van reparaties. Door pech in de samenwerking met een compagnon ging het bedrijf failliet.
Het verantwoordelijkheidsbesef van de heer Sjouken bracht het gezin naar het noorden van het land. Er was op dat moment geen woonruimte voor handen. Waardoor het gezin met inmiddels vier jonge kinderen voor langere tijd op camping Ot & Sien terecht kwamen. Een hele verbetering was al de verhuizing naar zomerhuisjes, maar ook dat hield niet over. Na een enorme hoosbui stond ‘s nachts het huisje onder water. Het gezin werd bij elkaar op één groot bed gedirigeerd, waarbij ze gezelschap hadden van een muizenfamilie, dat kennelijk ook nattigheid voelde.
De heer Sjouken was zijn tijd ver vooruit door daar al thuiswerk te verrichten: hij sleutelde er een groot regelpaneel voor een schip op de camping in elkaar. Hij verkaste van IFG te Roden naar Stiko ook in Roden. Het bedrijf vervaardigde meetapparatuur.
Vervolgens ging hij werken bij ESD te Delfzijl. Het zgn. ultramoderne bedrijf deelde bij indiensttreding scheppen uit en men mocht de hele dag graven. Het bedrijf maakt SiliciumCarbide (SiC); grondstof voor slijpschijven tot componenten in hitteschilden van ruimtevaartuigen.
Dagelijks pendelde hij heen en weer naar het bedrijf dat hem tot zijn pensioen onderdak bood. Ook hier pakte hij alles aan wat maar geld opleverde: van operator in de regelkamer, via de bedrijfs- en salarisadministratie, productiemedewerker in ploegendienst tot kwaliteitscontroleur. Want de kinderen zouden het beter krijgen dan dat zij het vroeger hadden. De kinderen werden groter en de studies kosten geld. Dat maakte dat de heer Sjouken ook ’s avonds in Bar Loeks (Roden) ging werken, waar ze overigens heerlijke gehaktballen verkochten.
Al met al hadden ze het niet breed. Mevrouw Sjouken ging voor halve dagen aan de slag bij Cordis, fabrikant van medische toebehoren, alwaar ze op verschillende afdelingen werkte tot haar pensioengerechtigde leeftijd. Ze kijkt terug zien op een fijne werkzame tijd.
Ondanks al die drukke banen wist de heer Sjouken ook nog tijd te vinden zich in te zetten voor de scouting in Roden. Men was daar bezig de boel op poten te zetten. En als akela heeft hij daar zijn steentje aan bijgedragen. Samen met onder andere mevrouw Van Wiëst. Leuk voor hem was dat zijn oudste zoon en dochter daar ook vaak te vinden waren. De andere twee zoons maakten furore bij de plaatselijke korfbalclub.
Toen het kroost eindelijk allemaal uit huis was, was er meer tijd om erop uit te gaan. De kids zijn allemaal goed terecht gekomen: 1 in het onderwijs, de anderen in de ICT. Hun klus was geklaard. En nu was de tijd rijp om zelf van het leven te genieten. Geld werd gespaard en er kon zelfs een caravan aangeschaft worden. En in weer en wind werd het weekend en later hele weken doorgebracht op de boerencampings.
Het echtpaar komt uit het westen, maar wil voor geen goud meer terug. Burgemeester Hoekstra feliciteert het echtpaar op 15 mei 2017 om 10.30 uur.
