Moet de basisbeurs voor studenten weer terug?

INGEZONDEN ARTIKEL – Studenten moeten veel geld lenen om een studie te vervolmaken. Zij pleiten voor terugkeer van de basisbeurs en ook de politiek lijkt nu om. Hoe zit het?

De PvdA wil de basisbeurs weer invoeren. En het leenstelsel afschaffen. Daarmee lijkt er een meerderheid in de Tweede Kamer te zijn voor het opnieuw invoeren van de basisbeurs. Ook al zal dat pas een reëele optie worden, bij een volgende formatie.

Momenteel bouwen studenten enorme studieschulden op. Alleen studenten die er fikse baantjes bij hebben of ouders die (mee)betalen, kunnen met minder schuld hun studie afronden.

Onafhankelijk van je ouders kunnen studeren
Tot aan 1986 kreeg je als ouders van een studerend kind een hogere kinderbijslag. Dat betekende dat je als student afhankelijk was van je ouders. Om studenten meer onafhankelijk te maken werd de basisbeurs ingevoerd.

In 1993 kwam men daarvan terug. De beurs werd een soort kadootje dat je alleen maar mocht houden als je je studiepunten haalde. Lukte dat niet dan moest je terugbetalen. In 1996 werd dit systeem opgevolgd door de prestatiebeurs, gewoon binnen tien jaar je diploma halen, dan was er niets aan de hand.

Uitwonende studenten kregen met de basisbeurs 280 euro per maand om hun kamer, collegegeld, boeken en boodschappen van te betalen. Woonde je nog bij je ouders dan ontving je honderd euro. Kon je het collegegeld van betalen, de nodige boeken en een Herschel rugzak van aanschaffen.

De beurs is altijd een lening die terugbetaald moet
In 2015 kwam er het leenstelsel. De beurs is daarmee altijd een lening, en moet worden terugbetaald. Een aanvullende beurs is er alleen maar voor studenten met ouders die minder dan dertigduizend euro verdienen.

Vanaf het begin was er kritiek en dat is nooit veranderd. Studenten moeten én presteren én komen regelmatig flink in de financiële zorgen. Een studieschuld kan enorm oplopen. Om voldoende financiële armslag te hebben moeten studenten vaak volledig lenen. Doen ze dat niet dan moeten ze er een baan bij hebben. Vaak baantjes die niet al te goed betalen.

Neem Marianne, een studente van 25 jaar. Het eerste jaar van haar studie woonde ze nog thuis, reisde dagelijks van haar ouderlijk huis met een Eastpak rugzak vol boeken met de trein naar Groningen. Met met ingang van het tweede studiejaar huurde ze een studio in Groningen. Kosten: bijna vierhonderd euro.

Een baan erbij als barista
Om alles te kunnen betalen heeft ze er een baan bij als barista in een koffiezaak. Voor studie heeft ze veertig uren per week nodig. Daarbovenop werkt ze. Geen enkele vrije dag. Alles is volgepland. Om maar rond te komen en aan het begin van het jaar het collegegeld op tafel te krijgen.

De schuld loopt op, en ze heeft vaak het gevoel nauwelijks adem te kunnen halen. Alle uren heeft ze nodig voor studie of werk. En dan nog moet ze na haar studie maar zien of ze via een baan het geld terug kan betalen. Om van een huis kopen maar te zwijgen. Dat lukt nauwelijks in de huidige markt met een studieschuld. Zij zou graag zien dat het systeem verandert.

   
Back to top button